Αν ήταν…
… να ξαναγεννηθεί κανείς, άραγε τι θα ήταν καλύτερο να γίνει; Αυτή την ερώτηση έβαλε μια μέρα στον εαυτό του ο οικονομικός αναλυτής Τόνι Στάρκα.
Κι έδωσε αδίστακτα την απάντηση: τραπεζίτης. Γιατί; Επειδή φαντάζεται τη ζωή του τραπεζίτη ξένοιαστη κι ανέμελη.
Κάπως έτσι: «Ο τραπεζίτης μοιάζει με εκείνον τον μεθυσμένο οδηγό που πέφτει με το αυτοκίνητό του πάνω σε έναν γάμο και σκοτώνει όλους τους καλεσμένους. Κι όταν καταφθάνουν οι αρχές, του λένε: “Κανένα πρόβλημα, παιδί μου. Μη σε νοιάζει για τα πτώματα. Πάρε αυτά να αγοράσεις καινούργιο αυτοκίνητο και να συνεχίσεις τη δουλειά σου”».
Τι χρειάζεται…
… όμως η φαντασία, όταν υπάρχει η πραγματικότητα; Αυτή είναι ακόμη πιο παραδεισένια για τον τραπεζίτη.
- Ποιος άλλος επιχειρηματίας δουλεύει μόνο πέντε μέρες την εβδομάδα; Ο τραπεζίτης δουλεύει 250 μέρες τον χρόνο και εισπράττει τόκους για 365.
- Κι αν πέσει έξω, υπάρχει πάντα η Κεντρική Τράπεζα για να τον ξελασπώσει.
- Ποιος άλλος επιχειρηματίας, μεγάλος ή μικρομεσαίος, έχει την ευτυχία να ζει σε τέτοιο παράδεισο;
- Και όμως, αυτός είναι ο πραγματικός κόσμος στον οποίο ζουν σήμερα οι τραπεζίτες. Και μόνο οι τραπεζίτες.
- Όσες «στραβές» κι αν κάνουν, ποτέ δεν πληρώνουν τις συνέπειες.
- Ούτε τώρα τις πληρώνουν κι ας ξεφάντωσαν ανοίγοντας σαμπάνιες στα κερδοσκοπικά καζίνα.
- Τον μεθυσμένο οδηγό οι αρχές τον κλειδώνουν στο κρατητήριο ώσπου να του περάσει η σούρα. Τον ασυμμάζευτο τραπεζίτη τον υποδέχονται στη Βουλή για να διηγηθεί μερικές τρομακτικές ιστορίες για το πόσο είναι σημαντική η σωτηρία του τραπεζικού συστήματος κι ύστερα ανίκανοι πολιτικοί τού γεμίζουν τις τσέπες με δισεκατομμύρια. Και παριστάνουν και τους ήρωες (με ξένα λεφτά). Εξηγούν στον λαουτζίκο πόσο είναι σημαντικός ο ρόλος του τραπεζίτη στην εθνική οικονομία, αλλά αποφεύγουν να του πουν πως αύριο μεθαύριο θα του στείλουν τον λογαριασμό με την Εφορία.
Οι τραπεζίτες…
… έχουν ματαιώσει μέχρι τώρα κάθε προσπάθεια που έγινε στο παρελθόν για να τεθούν υπό έλεγχο, λέει ο Τόνι Στάρκα. Διαδηλώνοντας την πίστη τους στην ιδεολογία της ελεύθερης αγοράς, υποστήριζαν πάντα πως η κρατική παρέμβαση μόνο κακό μπορεί να κάνει στις δουλειές τους. Τώρα ο κόσμος διαπιστώνει το αντίθετο: οι τραπεζίτες μπορούν να κάνουν χρυσές δουλειές και με το κράτος.
Ναι,…
… αν είναι να μετενσαρκωθεί κανείς, σίγουρα τίποτα άλλο δεν συμφέρει περισσότερο από το να γίνει τραπεζίτης. Αν ρίξουμε μια ματιά στις τραπεζικές κρίσεις, θα δούμε πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όσο μεγαλύτερες είναι οι υπερβολές των τραπεζιτών, τόσα περισσότερα χρήματα βάζει στις τσέπες τους το κράτος. Ούτε και τούτη τη φορά θα αλλάξει τίποτα. Ο λαουτζίκος θα μείνει λαουτζίκος κι ο τραπεζίτης θα ξαναγίνει αυτό που ήταν πάντα. Ένας παίκτης που βρέξει χιονίσει παίζει με το σύστημα 3-6-3. Δανείζεται με 3%, δανείζει με 6% και στις 3 πηγαίνει για τένις. Σκυλίσια ζωή, ε; Και μη χειρότερα να λέτε.
Moulari's Weblog 